අපි කෑ හැටි ලිපා දනී.

අපට ඉතා සරු කාලයක් විය. හැම කෑම වේලකටම වෑංජන තුනක් හතරක් වූ අතර මොනවා හරි මස් මාංශයක්ද ඇතුළත් විය.
අනෙක් සතෙකුගේ මාංශ ආහාරයට ගැනීම හොඳ නැති බව දැන දැනත් තාත්තා ටවුමට ගියාම හබරළ කොළයක එතූ යමක් හොරෙන් මෙන් ගෙට ගෙන එයි.

වරක් මගේ ඇහේ පොල් ඉරටුවක් ඇනී වෙද ගෙදරට ගිය විට , ඇසට ගොටුකොළ ඉස්ම දමා ඇස සුවපත් කළ විජේකෝන් ටීචර් , ඒ සඳහා අම්මා ගෙවූ රුපියල් 25 ගත්තේම නැත. ” බබාට පීකුදු ටිකක් අරන් දෙන්න , ලේ වඩන්න ” යයි කීවාය.

පීකුදු කියන්නේ අක්මාවය. පොඩි බබාලා මස් මාළු කෑ යුතුය. නැත්නම් බබාලා ලොකු වෙන්නේ නැත. අවිස්සාවේල්ලේ ප්‍රයිවට් දොස්තර අයියදුරේ මහත්තයා කීවේ එහෙමය.

කටු නැති හොඳ මස් ටිකක් ගන්න නම් අප යන්නේ පොලිසියේ වැඩ කළ රාළහාමි මාමා සමඟය. අපි ගියොත් දෙන්නේ කටු ගොඩවල්ය.

මස් උයන විට යහමින් තුනපහ දමා හොද්ද උතුරන විට හැඳි ගාමින් හොද්ද හුරතල් කළ යුතුය.
ඒත් සමහරු තුන පහ දැමූ විට මස් රසය නැතිවන බව කියයි.
” මං මේ කැමැත්තකින් කරනවා නෙවෙයි. පොඩි උන්ට ඕන හින්ද මිසක්” මස් හොද්ද උයන ගමන් අම්මා කියයි. ” මං නං ලුණු බලන්නවත් කටේ තියන්නෑ”

” බොරු මොකටද ලීලෝ.. ඔන්න ඔය කෑල්ලක් කටේ දා ගමු.. ඕකට අපායෙ යන්නෑ.. ආයෙ මම කාටවත් කියන එකක්යැ” තාත්තා , අම්මා කෝප ගන්වයි.
අම්මාට රසායන විද්‍යාව ගැන දැනීමක් නැතත් මස් බුරුල් වීමට බාගෙට ඉදී ගෙන එන පැපොල් කෑල්ලක් දෙකක් දමයි. පැපොල් වල ” පෙප්සින්” කියන එන්සයිමය තියෙන නිසා එසේ මස් බුරුල් වන බව පසුව දැන ගත හැකි විය.

පංසලේ හාමුදුරුවොත් වළඳන එකේ අපි ඕක නොකෑවා කියල අලියාර් මුදලාලි බිස්නස් නවත්තන එකක්යැ..තාත්තාගේ තර්කය විය.
කරවල කන්ට හොඳ නං , උම්බලකඩ කන්ට හොඳ නං.. ඕං දඩයම් කරගෙන කනවා නං තමයි පවු …

අලියාර් මුදලාලිලා හරක් මරන නිසා මිනිසුන් හරක් මස් කයි.
මිනිසුන් හරක් මස් කන නිසා අලියාර්ලා හරක් මරයි. අනේ මංද ….

අපේ ගමේ දිනදාස මාමා මාළු විකුණයි. ඔහුට අපේ නෑ කමක් නැති වුනත් වැඩිහිටියෙකු නිසා අපි ඔහුට මාමා යැයි කීමු. කොළඹින් ගේන මාළු බයිසිකල් පෙටිටියේ බැඳ ගෙන ” අළුත මාලෝ..” යයි කෑ ගසමින් ගම වටා යයි.

අළුත් මාළු නං මෙච්චර සීතල මොකද කිය දවසක් ඔහු ගෙන් මාළු ගැනීමට ගිය අපේ අම්මා ඇසූ විට, ” අනේ නෝනේ.. මුං මේ උපන් දා ඉඳන් වතුරෙ ඉන්න සත්තුනෙ ” කියා ඇත.

මස් බුරුල් වෙන්ට පැපොල් කෑල්ලක් දැම්මත් , මාළු උයන කොට දමන්නේ ගොරකය. ඒ ටිකක් තද වීමටය. ගොරක , සුදු ලූනු , මිරිස් සමඟ එකට ගුලියක් වන තුරු ගලේ අඹරනවා මා දැක ඇත.

බල මාළු කෑ දාට නං පහුවදා උදේට ඇස් අරින්ට බැරිය. ඌෂ්ණය. බල මාළු උයන විට ඒ සමඟ පරිප්පු මිටක් යොදා නිවිති දළු වෑංජනය හෝ කතුරු මුරුංගා වෑංජනය උයන්නේ අර ඌෂ්ණය අඩු කරන්නටය.

අම්මා අතින් පිසෙන මාළු , කිරට උනත් , මිරිසට උනත් ඉතා රසය.

අත්තම්මා – තාත්තාගේ අම්මාද අම්මා උයන කෑමට ආසා කළාය.
“අනේ මංද ලීලගෙ අත් ගුනේද කොහෙද ” එහෙම වෙලාවට අත්තම්මා කියයි