කොස්ගහලන්දේ රොසලින් නැන්දට බෑණ කෙනෙක් ලැබිලා.
මද්දුම දෝණිට ගැලපෙන පන්නෙට බෑණ කෙනෙක් ලැබිලා…
රොසලින් නැන්දට දූවරුම තුන්දෙනයි. තුන් දෙනාම ඉටි රූප වාගේ. ලොකුම දුව කසාදයක් කරගත්තා. ඈ විසින්ම හොයා ගත්තු එකක්.ඒක එච්චරම සරු විවාහයක් නෙවි. ඒකටත් එක්ක හරියන්න මද්දුම දෝණිට අපූරු විවාහයක් හරි ගියා. මනමාලයා හොඳ උස මහත හාදයා. ඒ විතරක් නෙවි, ගස් ගල් වාගෙ සහෝදරයොම පස් දෙනයි. හැමෝම බිස්නස් කාරයෝ.බිස්නස් කිව්වට බිත්තර බිස්නස්.ඔය යෝජිත මනමාලයාට විතරක් කිකිලියන් හාරදාහක් විතර ඉන්න ෆාම් එකක් තිබුණා.
පසු කරමින් මහ කඳු වැටි රබර් වැටි..ගල් මුල් වල පය හැපි හැපි වැටි වැටි..පාරේ ඉඳල හැතපුම් භාගයක් විතර ගියාම මගුල් ගෙදර. පෙරහැරක් වගේ නෑදෑ යාළු හිත මිත්රාදීන් , දෑවැද්දට බුරුත අල්මාරියයි, කෑලි තුනේ කණ්ණාඩි මේසයයි , සිංගර් මැෂිමයි ඔසවා ගත්තු කට්ටියයි මගුල් ගෙදරට ඇදුනා.මෙයාල ඉතින් හනිමූන් කියලා පිට කොහෙවත් යන එකක්යැ. කාමරේ දොර වහ ගත්තාම මදෑ.
සුනිල් .. මනමාලයා.. තමන්ගේ ඔෆීස් යාළුවොත් එක්ක ටිකක් පාවිච්චි කරමින් හිටියා. ” අද වැඩිය බොන්න එපා.. ” සමහරු අවවාද කලා. හිනා ගොඩයි. කුණුහරුප වගේ ඒවා කෝටියයි. ඔය වෙලාවෙම කෙහෙල් දළු පාට නයිට් ගවුමකින් සැරසුනු ( නෑ එක විනිවිද පෙනෙන එකක් නෙවි. හවුස් කෝට් එකක්) ශාන්ති .. ඒ කියන්නේ මනමාලි..”නිදා ගන්නෙ නැද්ද ? එකොළහයි වෙලාව”
මුළු ගේ පුරාම කුකුල කෑම ගෝනියි , බිත්තර පෙට්ටියි ගොඩ ගහල. හැම තැනම කුකුල් කෑම ගන්දස්තාරේ. ශාන්ති නැහැය හැකිලුවා. ” ටික දවසක් යන කොට ඔයාට පුරුදු වෙයි.. ගඳ උනාට සල්ලි.. සල්ලි.. “
ශාන්තිට වතුර පිපාසයක් ඇවිල්ල කුකුල් කෑම ගෝනි මැද්දෙන් කුස්සියට යනකොට ඇහුන හීන් කෙඳිරිලි හඬක්. කුකුල් කෑම සහ බිත්තර පෙට්ටි අතර හිදැසක එලුණු පැදුරක තවත් මනුස්ස පරාණයක්. ශාන්ති හොඳටම බය උනා..
” මම කියන්න හිටියේ.. ඒ මගේ නංගී.. මාලා. දැන් වයස 23 ක්. අවරුදු 13 වෙනකන් හොඳට හිටියා. මොළේට විෂබීජයක් ගිහිල්ලලු. වකුටු උනා. නැගිටින්නවත් බෑ. හුස්ම ගන්නවා විතරයි.. මෙච්චර දවසක් එයාගෙ හැම වැඩක්ම කළේ මමයි”
ඒ කියන්නේ මීට පස්සෙ මම කරන්න ඕන කියන එකද ? .. ශාන්ති තමන්ගෙන්ම ඇහුවා.. මම යනව යන්ට ගෙදර.
කාලය ගත උනා.. රබර් ගස්වල කොල හැලුනා. ආයෙමත් දළු දලු දැම්මා. රබර් ඇට පට පට සද්දෙන් පුපුරල කුකුල් ගෙවල ටකරන් වහල මතට ඇද වැටුනා.” ශාන්ති.. මටත් දැන් එපා වෙලා තියෙන්නෙ.. තව අය හිටියත් මට තමා මේ හැම දෙයකටම කරගහන්න වෙලා තියෙන්නෙ.. අපි මෙහෙම කරමු.මට ඔයා වෙනුවෙන් කරන්න බැරි දෙයක් නෑ…”
“ඔයා ඔය පැත්තෙන් තල්ලු කරන්න”
කුකුල් කෑම ගෝණි තුනක් බිමට තල්ලු උනා. ඒ කියන්නේ රෝගී මාලාගේ ඇඟ මතට. පාන්දරම ඇහැරුනු සුනිල් හා ශාන්තී ජෝඩුව මාලාගේ සිරුර මත තුබුණු ගෝණි නැවත තිබුණු විදියට අඩුක් කලා. ඒ වන විටත් මාලාගෙ ප්රාණය නිරුද්ධ වී තිබුණා.
” පවු අහිංසකී.. ගෙනාපු ආයුෂ ඔච්චරයි වෙන්න ඇති” හැමෝගෙන්ම පිට උනේ එවන් අදහසක්. රහස්.. මොන පවුලෙද රහස් නැත්තේ ? ටික කාලෙකින් ශාන්තී ගැබ්බර උනා..
” ඕක අමුතු ලෙඩක් නෙවෙයි. දැන් අම්ම ගෙන්න ගෙන හුරතල් වෙන්න.. දොස්තරල චැනල් කරන්න ඕන නෑ.. ඔය තියෙන විදියට තියෙන වැඩක් පලක් කර ගෙන හිටියාම ඇති. මම හය දෙනෙක් වදාපු ගෑණියෙක්. මේ ගේ ඇතුළෙම” ශාන්තිගෙ නැන්දම්මා කීවා.
එක් දවසක ජයවර්ධනපුර රෝහලේදී ශාන්තී දියණියක් බිහි කලා. ඒක ජනවාරියක්. ඔන්න ඔහේ ඕන එකක් කියල ජනෝදා කියල නම් තියන්න දෙන්නම එකඟ උනා , පන්සලේ ලොකුහාමුදුරුවෝ හදා දුන්නු ලැයිස්තුවෙත් “ජයන්න” තිබුණා.
හැබැයි බබාගේ කේන්දරේ හදාපු ලොකු හාමුදුරුවෝ නම් ටිකක් නළල රැලි කලා.” මේ වෙලාවේ හැටියට ළමයට වැඩි ආයු බල නම් තියෙන්න විදියක් නෑ. හැබැයි දෙමාපියන්ට නම් හොඳයි.. සුබයි දරුවගෙන්..”
රබර් ගස්වල් කොළ හැලිල දළු දාල රබර් ගෙඩි මෝරල අව්වට පුපුරල ඇට විසිරුනා කුකුල් ගෙවල ටකරන් තහඩු උඩට. කාලය ගෙවී ගියා. ශාන්තී දවසක්.. “ඒයි මේ බලන්නකෝ .. දුව නිල් පාට වෙලා.. හුස්ම ගන්නෙත් අමාරුවෙන්”
නිතර යන එන ටවුමෙ දොස්තර ඇපොතිකරි කෙනෙක්. එයා කුඩා ජනෝදා පරීක්ෂා කරල කීවා වහාම ආණ්ඩුවෙ ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කරන්න කියලා. එතනින් කොළඹට යැවුනා. හෘදය වස්තුව පිළිබඳ විශේෂඥ වෛද්යවරයා බොහෝම කරුණාවෙන් තරුණ ජෝඩුව කැඳවලා මෙහෙම කීවා.
” බබාගෙ හෘදය වස්තුවේ ප්රශ්නයක් තියෙනවා..අපිරිසිදු ලේ පිරිසිදු ලේ එක්ක මිශ්ර වෙනවා. ඒකයි බබා නිල් පාට උනේ. සැත්කමක් කරන්න තාම පොඩි වැඩි. අපි බලමු…”
සුනිල් – ශාන්ති යුවලට ගිනි පත්තු උනා.
” නුවර .. හීරැස්සගල ඉන්නවා සාස්තර කියන කෙනෙක්. කිරි ගහට ඇන්නා වාගේ සේරෝම කියන. එතනට ගියා නම් මොකද වෙලා තියෙන්නෙ, මොනවද කරන්නේ කියල දැන ගන්න පුළුවන්” වැඩිහිටියෙක් කීවා.
කුඩා දරුවා හුස්ම ගත්තෙ අමාරුවෙන්. ඒ නිසාම ඈ නිතරම මොර හඬ දීල අඬන්න ගත්තා.
ඔවුන් කොළඹ ග්ලාස් හවුස් ගිහින් දොස්තර තේනබදු චැනල් කලා. ඒ තමා හදවත පිළිබ්ඳ විශේෂඥ වෛද්යවරයා.
” මොනව හරි දෙයක් කරන්න අදහන ආගමකට අනුව. සැත්කමක් කරන්න පුළුවන් වයසක් නෙවේ.අනික මේ වගේ සැත්කමක් සාර්තක වෙන්න තියෙන චාන්ස් එක හරිම අඩුයි”
හෘදය වස්තුවේ අවිධිමත් රුධිර සංසරණය නිසා ඉතා කලාතුරකින් ඇතිවන හදවත් රෝගී තත්වයක්. සුව කරන්න බෑ. මේකට කියන්නේ අයිසෙන්මෙන්ජර් සින්ඩ්රෝම් කියල. තේරුනාද ? හොඳින් බලා ගත්තොත් සමහර විට අවුරුදු 20 ක් විතර ජීවත් වෙයි ඒත් එක්තරා අවස්තාවක මේ තත්වය තිබූ අයෙක් අවුරුදු 60 ක් ජීවත් වූ බවට වාර්තා වෙලා තියෙනවා..
” අපිට ලියුමක් දෙන්න .. අපි කොහොම හරි ඉන්දීයාවෙ ඇපලෝ එකට හරි අරන් යන්නම්”
දියේ ගිලෙන්න යන එකා පිදුරු ගහේ උනත් එල්ලෙනවනේ කියල කියමනක් තියෙන නිසා හීරැස්සගල ගියා මිසක්, ඔය කතා එකක්වත් පිළිගන්න අය නෙවේ. ජනෝදගේ තරුණ මා පියන්. ඒත් සාස්තර කෙල්ල පරල වෙලා කියාපු දේවල් ඔවුන්ගේ හිත් තුල කිඳා බැස හොල්මන් කරන්න පටන් ගත්තා. නෑ .. ඒ රහස් පිට වෙන්න විදියක් නෑ.
ඕං අංජනං දේවතා වෙලි වෙලී දේසා මේසා වාවරං,වෙසමුණි අණින් ඡාහේජ:
ඒසා මේසා උමං ශේෂ්ඨ මේයායා දේව ශැර වලංගුව ඊශ්වර අණින් මාකාලී ඒස්වාහං°~
ඕං සලිබිලිකේ භුන්තා තෙන්ප්රයා එංග දේවභාෂා වෛශ්රාවන නමස්කාර දිෂ්ටියෙන් පර්වත ආසනවල් වෙවුලවා ශක්ර බ්රහ්ම නාග සුපර්ණ සිද්ධ විද්යාධරා දින්නේ ආසනවල් වෙවුලුවා යකුන්ගේ විමානවල් වෙවුලුවා සිටි සිටි තැනින් ගිනි වැදී නමස්කාර වී බන්ද බන්ද ඒස්වාහං
අන්ජනම් බලන්නේ අවුරුදු 16 ක විතර ගැටිස්සියක්. එයයි , එයාගෙ සීයා කියල හිතන්න පුළුවන් වයසක කෙනෙකුයි තමා ගුරුකම් කරන්නේ. අහල පහල අය කියන හැටියට අන්ජනම් දේවි ලවා හේතුව හෝ රෝග නිධානය හොයා ගෙන , ඊට පස්සෙ මළගිය ප්රාණකාරයෙක් හිරිහැර කරනවා නම් එයාව ගෙනැල්ල උපදෙස් ලබා ගන්න එක තමා කෙරෙන්නේ.
මල් තට්ටුව උඩ සුදුපාට පීරිසියක් . ඒ මැද්දෑවේ කළු ලපයක්. ඊට ඉදිරියෙන් දැල්වුනු පහනේ දැල්ල අර කළු ලපය උඩ නටමින් තිබුණා. අන්ජනම් හැමෝටම පේන්නේ නෑ. සුනිලුයි ශාන්තියි ඉස්සිලා බැලුව කිසි දෙයක් පේන්නෙ නෑ.
“සීයේ ඔන්න අන්ජනම් දේවි වැඩියා. දිග වලිගයක්..”
” හා හා ඒ අන්ජනම් දේවි නෙවේ. ඒ හනුමන්තා..”
” සීයේ අන්න හනුමන්තා අතේ කොඩියක්. අන්න කොඩිය බිම තියලා කඩුව ගත්තා අතට”
” තව බලාපං හොඳට”
” අන්න ඒ පාර හනුමන්තා ටිකක් කැලෑ පාරක් දිගේ යනවා. පාර දෙපැත්තේ පුංචි පුංචි ගෙවල්.. අන්න නැවතුනා”
( ශාන්තී , සුනිල්ට කොඳුරමින්.. ඒ යන්නේ අපේ ගේ දිහාවට. අර පෙන්නුම් කලේ කුකුල් ගෙවල්)
” දැන් මොනවද පේන්නේ?” සීය අහනවා
” අන්න හනුමන්තා මැද කුලුණු තියෙන ලොකු ගෙයක් ඇතුලට ගියා.. මොනවත් නෑ. කරුවලයි. “
එක වරම කෙල්ල අමුතු කට හඬකින් කතා කරන්න පටන් ගත්තා.
” චූටි අයියේ.. මම උඹත් එක්ක කිසි තරහක් නෑ. උඹ මට හොඳින් සැලකුවා. මගේ කැත කුණු අත ගෑවා.. ඒත් මට උඹ ගෑණි නම් පේන්න බෑ. උඹේ දරුවා මා ගාවට එවාපන්”
ඒ සුනිල් ගේ මැරුණු නංගී- මාලා ගේ කට හඬ
” අපිට ලියුමක් දෙන්න .. අපි කොහොම හරි ඉන්දියාවෙ ඇපලෝ එකට හරි අරන් යන්නම්”
ඩොක්ටර් කියනව ඔපරේෂන් එකක් කරන්න බෑ කියලා… ඉන්දියාවේ අරන් ගිහින් වැඩේ සාර්තක වෙන්නෙත් නැතිලු..
ජෝඩුව, ලා බාල – තරුණ උන් උනාට හරි කපටියි.
ශාන්ති: ” අපි ටිකක් කල් ඉඳල තව බබෙකුට ට්රයි කරමු. අපිට බැරිද දුව ඉන්දියාවෙ එක්ක යනව කියල සල්ලි ටිකක් එකතු කර ගන්න. ඔය ඕන තරම් කරන්නේ. මම පත්තරේ දැකලත් තියෙනව”
ඔය කාලේ දැන් වාගෙ sms/e-mail/facebook තිබුණු එකක්යැ.. ආධාර එකතු කිරීමේ ලිපිය දන්නා අඳුනන අය මාර්ගයෙන් රටේ හතර දිග් බාගයේ ගියා. දුක හඳුනන, සානුකම්පික ජනයා පුළු පුළුවන් ආකාරයට සම්මාදම් උනා.
තව ටිකක් අඩුයි. විසඳුම : විජේපාල අන්කල්. ඒ සුනිල්ගේ දුර නෑ කෙනෙක්. වැඩ කළේ ජනාධිපති කාර්යාලේ.
” හරි. මම ලක්ෂ එක හමාරක් පාස් කරවල දෙන්නම්. හැබැයි මට තුනෙන් එකක් ඕන. මම හෙට අනිද්ද පැන්ෂන් යන මිනිහ” ( ඕවයේ හැටි එහෙමයි )
ඉතිරි ටික හරිම නීරසයි. ඒ නිසා ඉක්මණින් කියල දාන්නම්. මෙහෙමත් මිනිස්සු.
සුනිල්-ශාන්ති-ජනෝදා රැගත් එයාර් ලංකා යානාව ඉන්දියාවේ චෙන්නායි බලා පියාසර කළා, ලාබ හෝටලයක නවාතැන් ගත්තා.සතියක් විතර එහෙ මෙහෙ ඇවිද්දා.
ආපහු ආවා. දන්නා අඳුනන අයට බොරු එකසිය විස්සක් විතර කීවා. ගෑණියි මිනිහයි එක පයින් ඉන්නවා නම් මොනවද කරන්න බැරි?
තනි තට්ටුවට තිබුණු , නොයෙක් අමාරුකම් නිසා බාගෙට නතර කර තිබිණු උඩු මහලේ වැඩ නිම කර කුලියට දුන්න.
හාමුදුරුවන්ගේ අනාවැකිය හරියටම හරි. දරුවාට අපල නමුත් දෙමාපියන්ට සුබයි.
එක් අවාසනාවන්ත උදෑසනක .. කුඩා ජනෝදාගේ ප්රාණය නිරුද්ධ සීතල සිරුර දිටු සුනිල්ගේ අම්මා.. ” පවු අසරණී.. ගෙනා ආයුෂ ඔච්චරයි වෙන්නැති කීවා.