උඩුගම ශ්‍රී ජිනරතනාරාමය සමහරුන් හැඳින්වූයේ ගලේ විහාරේ හෝ කන්දේ විහාරේ නමින්. පිට ලෑලි දෙකක් එකට පුරුද්දා හැදූ බෝඩ් ලෑල්ලක සුදු ලැකර් වලින් ”ශ්‍රී ජිනරතනාරාමය” කියා යමෙකු විසින් ලියා අපිළිවෙලකට හැදූ බෝඩ් ලෑල්ල හිටුවා තිබුනු ලී කණු දෙකද වේයන් ගෙන් අරක් ගෙන තිබුනා. උඩුගම කියන්නේ මාතලේට කිට්ටු කාගේවත් බලපෑමකට යටත් නුවූ අසරණ ගැමියන් දෙතුන් සීයක් ජීවත් වූ කුඩා ගම්මානයක්. සියළුදෙනාම පාහේ ගොඩ හා මඩ ගොවිතැනින් වේල සරි කර ගත් අහිංසකයන්. පොහොසතුන් හැටියට හිටියේ කඩේ මුදලාලිත් , ඉස්කෝලේ මහත්තයාත් , ග්‍රාම සේවක තැනත් විතරමයි.
තරමක් උස් බිමක් මත පිහිටා තිබුනු නිසා කන්දේ විහාරය කියාද , ආවාස ගෙට මදක් ඔබ්බෙන් අලියෙක් දණ ගසා සිටින විට මෙන් හැඩ හුරු කමක් ගත් විශාල ගල් කුළ මත ඝණ්ටාවක හැඩය ගත් කුඩා දාගැබත් නිසා ගලේ විහාරය කියාද කිවූ එහි වැඩ වාසය කළේ පනස් වි‍යැති යටවත්තේ ජිනරතන හිමියනුත් ඇබිත්ත කම් කළ; එහෙත් දෑසම නොපෙනෙන කිරි බංඩාත් පමණි. කොපමණ අග-හිග කම් ඇතත් සීට්ටු දානය ගම්මුන් වැරැද්දුවේ නෑ. එහෙත් ඉඳ හිට එහෙම දවසුත් නැතුවාම නොවේ.
පන්සලට අල්ලපු වත්තේ හිටියේ සීලවතියි මුතුබණ්ඩයි කෙල්ලො තුන්දෙනයි,කොල්ලයි. බොහොම අමාරුවෙන් ජීවත් උනු මේ පවුලට පන්සලවත් කිට්ටූව නොතිබ්බා නම් , මෙලාකට වලලපු තැන් වල රූස්ස ගස්.
සීලවති පන්සලේ පිටි පැත්තෙන් දං ගේ පැත්තට ගියේ කිරි බණ්ඩ ඉන්නවද බලන්න…
“සීලවතියේ .. මොකද මේ පැත්තේ… ඉඳපන් උඹට මං ඊයේ අරන් තියාපු කෑම ටිකක් ඇති…ඔහොම රවුමෙන් වරෙං මයෙ කාමරේට…”
“අනේ .. අද නං බෑ කිරි බණ්ඩයියෙ.. මට මේ පපුවෙ අමාරුවක්.. හාමුදුරුවන් ගෙන් බෙහෙත් තෙල් ටිකක් ඉල්ල ගන්නත් එක්කයි ආවෙ”..
” උඹලට ඔය රුදා නැත්තෙ කවදද කියපන්කො බලන්ට.. ඕං හාමුදුරුවො ඉස්සරහ අව්ව තපිනව..”
සීලවති මොකෝ මේ පැත්තෙ ? උඹ එන්ට එන්ටම කෙල්ල වෙනවනේ..
” අනේ අපෙ හාමුදුරුවන්ගෙ කවටකං”… මයෙ මේ පපුවෙ ඇවිලිල්ලක්.. බේත් තෙල් ටිකක්වත් ඉල්ල ගන්න කියල.”
” ඔය තෙල් ගාල හරියන්නෙ නෑ.. ඔන්න මං වත් ගෑව නං…”
” අනේ අපෙ හාමුදුරුවො කියන ඒව.. චීවරයකුත් දරාගෙන.. හතර අපායෙ පැහෙන්නට වෙයි ඔන්න..”
“ඇයි බං මං නරක දෙයක් කිව්වද ? වෙදකම වගේම හෙදකමත් තියෙන්න ඕන.”
” අපොයි.. මං නොදන්නවයැ කටේ හැටි “
” ඔං සිද්ධාර්තෙ තෙල් තියෙනව.. කිරි බංඩෙගෙන් ඉල්ල ගනිං.””
” උඹේ කොල්ල බුද්ධ පූජාවවත් ඉතුරු කරන්නෙ නෑ දැන්… කුරෝ කූඹියෝ කාල යන එකනේ කියල මාත් ඔන්න ඔහේ ඉන්නව..”
” උඹේ කොල්ල ? හනේ හැබෑට… අපේ උන්දැ කොස් ගහෙන් දෙරි ගැහුවට පස්සෙයි කොල්ල බඩට ආවෙ. හොඳ වෙලාවට ඒ අසරණය හිතුව මේක කලින් වෙච්චි දෙයක් කියල.”
” හරි.. හරී.. මං නෑ කිව්වයැ”
” අම්මේහ්.. මට ඉස්කෝලෙ යන්න බෑ..”
” ඇයි අර ?”
“කොල්ලො නම් වනම් කියනව.. පන්සල් බතා කියනව.”
” අක්කලත් අතරමග නැවතුනා. මදෑ… මං හිතුවා උඹවත් ඉගෙන ගනී කියල… ඔය නම් පටබඳින උන් ගෙන් අහපන්.. එක්කොත් ඕන නෑ මං ගිහින් කතා කරන්නම් උන්ගෙ මහ උන්ට.”
” සිරිමල් ළමයෝ… මෙහෙට වරෙන් ඩිංගිත්තකට”
” ඇයි හාන්දුරුවනේ ?”
” ඔය දොර වහල ඇවිත්.. මේං මේ තෙල් ටික මගෙ බඩේ ගාපන්.. හොඳ පොඩි එකා වගේ. නිකම් දැවිල්ලක් වගේ “
” යටි බඩේ තමයි දැවිල්ල වැඩි.. ඔං ඔය හරියෙ.. තව ටිකක් පහලට වෙන්ට..”
සිරිමල් ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙ යම් දෙයක් දැක මවිත උනා. තෙල් ගගා හිටි අත නොදැනීම කටට ගියා.
” මට බෑ…අපෙ අප්පේ ඒකෙ ලොකු..මං ගෙදර ගිහින් කියනව.”
” ඇයි උඹටත් තියෙන්නෙ ඔය පොඩි එකක්. මං වගේ ලොකු වෙනකොට ඒකත් ලොකු වෙනව “
” ආං ඒක තව ලොකු වෙනව..”
” ඒක තමා බං ලෙඩේ… උඹ ඔය අතේ තියෙන තෙල් ටික ඒකෙත් ගාල පහලට ඇදපන්.. මං උඹට හොඳ බඩුවක් දෙනව”
“ඔය ඇඳ යට තියෙන කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටිය ගනිං.. ඉඳා උඹට මෝටර් එකක්. බැටරි කෑල්ලක් දාපුවම ඕක වැඩකරනව.. එන වෙසක් එකට උඹට බුදු රැස් වලල්ලක් කරකවන්න පුළුවන්”
සිරිමල් ගෙ ඉහේ මලක් පිපුනා..එක හුස්මට දුවල ගිහින් ගිහින් නැවතුනේ පන්සලේ වැට අයිනේ.
”හාංදුරුවනේ .. ආයෙ කවදද තෙල් ගාන්න එන්නේ…හ්?”
සිරිමල් දංගේ පැත්තට ඇදුනේ කටේ දාගන්න දෙයක් ඇද්දැයි බලන්න. කිරි බංඩේ බුද්ධ පූජාව අයින් කරල. පාත්තරේක මොනවද තිබුන කෙහෙල් කොලේකින් වහල……ලැවරිය…අද මුදලාලිලගෙ ගෙදරින් දානෙ. එහෙන් ගේන්න ඇති. සිරිමල් එකක් කාල , තව එකක් ගත්ත අක්කලට ගෙනියන්න.
දංගෙට අල්ලපු කිරිබණ්ඩගේ කාමරෙන් මොකක්ද කසු-කුසුවක් ඇහෙනව. දොර වහල. දොරේ පැළුණු තැනකින් ටිකක් ඇහැ එබුවා සිරිමල්.
දෙයි හාංදුරුවනේ… කවුදෝ ගෑනු කෙනෙක්.. ඇඳ විට්ටමේ තිබුනු චීත්ත රෙද්ද වගේ එකක් සිරිමල්ගෙ අම්මටත් තියෙනව. ඒත් ඔය සමූපෙන් බෙදපු රෙදි. ගමේ ගෑණු වැඩි දෙනෙකුට තියෙනව ඔය චීත්තෙම.
”සීලවතී… සිලවතී….. උඹ තමයි ගෑනි.. මගෙ සරුවාංගෙම උරා ගත්ත වාගෙ”
“උඹලත් එහෙමයි.. තව කොහෙද ඇස් දෙක පේනව නම්…”
”කළුවරේ කෑව කියල බත් ගුලිය නාහෙට යනවයැ සීලවතියෝ.. ඒව නියම තැන් වලට යයි.. ”
“අනේ මන්ද .. මට තව බඩක් නම් හදන්න එපා. පන්සලේ ළිඳටම පැනල මැරෙනව”
“උඹ බය නොවී හිටින්.. ඔය වැට දිගට තියෙන්නෙ අන්නාසි ගැට.. සතකුප්ප.. බැරි උනොත් මං අපෙ හාංදුරුවන්ට කියල බෙහෙතක් හදවල දෙන්නං”
”අපෙ හාමුදුරුවනේ… මං අපෙ එක්කෙනාගෙනුත් ඇහුවා. කොල්ලත් කැමතියි..සිරිමල් කැමතියි මහණ වෙන්න”
”එහෙම මහණ වෙන්න බෑ ආවට – ගියාට.. ඒකට පින තියෙන්න ඕන.. මේ වගේ කෑම බීම ටික දෙපතුල ළඟට වැටෙන්න කොච්චර පින් කරල තියෙන්න ඕනද කියල උඹ හිතන්නේ?.. කොල්ලගෙ කේන්දරේ අරන් වරෙන් බලන්න”
සිරිමල් පන්සලේ පදිංචියට ආවා. පන්සලේ තිබුණු පොඩි පොඩි වැඩ සිරිමල්ට කරන්න නියම උනා.
“කිරි බණ්ඩ සීයෙ.. මට බඩගිනියි.. කන්ට මොනවත් නැද්ද ?”
”සීයා… ? මට සීය කියන්ට එපා .. උඹලෑ තාත්තයි මායි එකට දණ ගෑවෙ ඔය පීල්ලෑවෙ.. ඇත්තම කියනවා නං උඹලෑ තාත්තට වඩා මං මාස දෙකක් බාලයි.. ….මාමා කියාපන්.”
”ඔය පෙට්ටියේ ඇති අළුවා වගයක්.. එකක් කාල අම්මටත් ගිහින් දීල වරෙන්”
ඔහොම අවුරුද්දක් හමාරක් විතර යන්න ඇති. එක් වාසනාවන්ත දවසක, දෙනෝ දාහක් ඉදිරියේ , ”ඕකාස අහං භන්තෙ… පබ්බජ්ජං යාචාමි…” සිරිමල් ගෙ හිස මුඩු උනා. රත්නායක මුදියන්සේලාගෙ සිරිමල් බණ්ඩාර, උඩුගම සීලානන්ද නමින් සාසනේ පැවිදි උනා.
සීලානන්ද හාමුදුරුවෝ ඔලුව උස්සල අවට බැලුවෙ ටිකක් ලැජ්ජාවෙන් ඒත් ආඩම්බරයෙන්. මට දැන් හරක් පස්සෙ දුවන්න ඕන නෑ. කොල්ලන්ගෙන් ටොකු කන්න ඕන නෑ.. උන්නාන්සේට තව ටිකක් ඉහළයි , කඩේ මුදලාලිත් , ඉස්කෝලේ මහත්තයත් තමන්ට දණ නමස්කාර කරන කොට.
ඒත් ටිකක් රෑ බෝ වී ගෙන එනකොට ලොකු භයංකර හැඟීමක් සීලානන්ද පොඩි හාමුදුරුවන්ගෙ හිතට ඇතුළු උනා.
”අපෙ හාංදුරුවනේ.. අර පොඩි උන්නාන්සෙ අඬ අඬා ඉන්නෙ ?… උණත් ටිකක් තියෙනව.. කක්කුස්සි යන්ට බැරිලු.. මළ පහ වෙන තැනින් ලේ පිට වෙනවළු.. දැවිල්ලලු”
” කූඬැල්ලෙක්වත් කාල වෙන්ටෑ.. මං බලන්නම්… උඹ ගිහින් කෝපි දළු මිටක් කොටා ගෙන වරෙන්”
”මොකෝ උන්නාන්සෙ?..”
“මොකෝ තමයි…”
”මේං මේ බේත ඔය ලේ පිට වෙන තැන තියා ගත්තනම්.. දවස් දෙකක් දියර අහර විතරයි…”
පොඩි හාමුදුරුවො තමන්ටත් වඩා උස කළු කුඩයකුත් අරන් දෙපයට බාටා දෙකකුත් දාගෙන පිරිවෙනට ගියා ඉගෙන ගන්න. උන් වහන්සේ ඉගෙන ගන්න දස්සය.
සීලානන්ද හාමුදුරුවො ඉගෙන ගන්න දස්සය. පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලෙන් විශේෂ සාමාර්තයකුත් එක්ක උපාධිය සමර්ත උනා. ගම්මු තමන්ට වඩා පොඩි හාමුදුරුවන්ට සැලකිල්ලක් දක්වන්ට වීම , යටවත්තේ ජිනරතන හාමුදුරුවන්ට නම් එච්චර හොඳ දෙයක් වුනේ නෑ. ඒ විතරක් නෙවි පොඩි හාමුදුරුවෝ මිහිරි හඬින් මුල – මැද – අග ගලපල බණ කියන්නත් දස්සය.
ඔය අතර වාරෙ තමයි තවත් හාමුදුරු නමක් පන්සලට පදිංචියට ආවෙ. ඒ ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙ නෑ කමට ඥාති පුත්‍රයෙක්. යටවර උත්තරානන්ද.
උඩුගම සීලානන්ද හාමුදුරුවොත් , යටවර උත්තරානන්ද හාමුදුරුවොත් සාමදානෙන් පන්සලේ වැඩ කටයුතු කර ගෙන ගියා..
” සීලානන්ද , ඔය කාමරවල යතුරු කැරැල්ල උත්තරානන්දට දෙන්න. සීලානන්දට දැන් වැඩත් වැඩියි නේ.. ඒකයි.”
උත්තරානන්ද හාමුදුරුවන්ට වැඩි සැලකිල්ලක් දක්වන බව සීලානන්ද හාමුදුරුවන්ට තේරුම් ගන්ට වැඩි දවසක් ගියේ නැහැ. ඔන්න ඔය දවස් වලයි ලොකු හාමුදුරුවෝ පිටරට පන්සලකට තැපෑලෙන් යැවූ ගුවන් තැපැල් ලියුමක් ආපහු ආවෙ.
”අපෙ හාන්දුන්නේ… මේකට අඩුවෙන් මුද්දර ගහල තියෙන්නේ.. ඒකයි රිටන් ආවෙ..” ඒ ලියුම් බෙදන්නා.
මම ඕකට මුද්දර ගහල ආපහු දාන්නද ?”
ලොකු හාමුදුරුවන්ට ඉංග්‍රීසි බෑ. ලිපිනය ලියා ඇත්තේ උත්තරානන්ද. මොකක්ද මේ ඇමරිකාවෙ පන්සලක් එක්ක තියෙන ගනු දෙනුව.
”නෑ.. මමත් යනව ටවුමට . මමම තැපැල් කරන්නම්”
සීලානන්ද හාමුදුරුවෝ ලියුම පරිස්සමට විවෘත කළා. ලියුම ලියා තිබුනේ ලොකු හාමුදුරුවෝ. ලිපිය කියවූ සීලානන්ද හිමියන්ගේ දෙකන්සෙන් ගින්දර පිට උනා. දත් මිටි කැවුනා.
”කිරි බණ්ඩ මාමෙ… දැක්කද මූ කරන්ට යන දහ පදුරා වැඩේ. මගෙන් දස බලු වැඩ අරන්.. මට දස වධ දීල , පන්සල මට දෙනව කියල… දැක්කද මේ ලියුම ?”
” මට පේන එකක්යැ”
(“පොට්ට හුත්ත “)
”මයෙ ඇස් විතරයි පොට්ට. කන් පොට්ට නෑ. අපෙ හාමුදුරුවෝ ඔය වචනෙ මීට ඉස්සරත් මට කියල තියෙනව. නිකං පවු පුරෝ ගන්ට එපා… තරහක් තියෙනවා නං හිමීට කතා කරමු.. තරහ අඩු උනාම”
”මේ යකා ඇමරිකාවෙ ඉන්න හාමුදුරු කෙනෙකුට මේ ලියුම යවල තියෙන්නේ. මුද්දර අඩුවෙන් ගහල.. ඒකයි ලියුම ආපහු ආවෙ.. හොඳ වෙලාවට මම මේක කැඩුවෙ… ඕං අහගන්ට එහෙනං.. ….මුගෙ අම්මට…………
….-ශ්‍රී ජිනරතනාරාමය ,
උඩුගම, ශ්‍රී ලංකාව.
එක්වා දහස් නමසිය අනූවේ සැප්තෑම්බර මස පස් වන බුද දින..
තිසරණාධාර වේවා.. අප හිතවත් නායක හාමුදුරුවන් වහන්සේ වෙත නමස්කාර පූර්වකව ලියමි… මෙම ලිපිය ලියන්නේ ලොකු උපකාරයක් බලාපොරොත්තුවෙන්ය. දැනට මෙහි වාසය කරන යටවර උත්තරානන්ද පොඩි හාමුදුරුවෝ නෑ කමට මගේ ඥාති පුත්‍රයෙකි.උපාධිදාරියෙක්ය. මතු දිනෙක මෙම පන්සලේ භාරකාරත්වයද පැවරීමට ඉටා ගෙන සිටිමි. වැඩි දුර අධ්‍යාපනය සඳහා ඔය රටට ගෙන්වා ගැනීමට ඇවැසි කටයුතු සම්පාදනය කරන මෙන් ශාසනාලයෙන් ඉල්ලා සිටිමි. බර පැන දැරීමට මා සූදානම්ය.
මීට හිතවත් , යටවත්තේ ජිනරතන
”මට ඔබ වහන්සේ වෙනුවෙන් කරන්ට බැරි දෙයක් නෑ. ඔබ වහන්සේට තියෙන දැනුමෙන් දූවිල්ලක් තරමවත් මා දන්නේ නෑ. මොළේ කල්පනා කරල සීරුවෙන් වැඩ කරන්න. මං මෙයාට දෙන්නම් මාස තුනෙන් අපවත් වෙන්ට බේත.
ඇමරිකාවට ලියුමක් යන්න සති දෙකක් යනව. උත්තර එන්නත් තව සති දෙකක්. සීලානන්ද හිමියන් අර ලියුම නියමිත මුද්දර ගාස්තුව ගෙවා නැවත තැපැල් කළා. ඊට පෙර යටවර උත්තරානන්ද කියන එක සියුම්ව ඉවත් කරල ඒ වෙනුවට තමන්ගේ නම යොදන්නටද අමතක කළේ නැහැ.
සීලානන්ද හිමියන්ට කීප වතාවක් කොළඹ යන්න සිදු උනා. සියල්ල සිතූ පරිදි සිදු උනා. ඇමරිකාවට යාමට සියළු ලියකියවිලි උඩුගම සීලානන්ද හිමියන් නමට රහසේම පත් උනා.
සීලානන්ද පොඩි හාමදුරුවෝ හිටි ගමන් අතුරුදන් උනා.
”උඹ කලබල වෙන්න එපා.. සීලවතියේ.. උන් වහන්සේ ඉන්න තැන දන්නෙ මං විතරයි දන්නෙ… මං උඹටවත් කියන්නේ නෑ.. ඒව රහස්.. ගෑණුන්ට කවුද බං රහස් කියන්නෙ… උඹල මොකුත් නොදන්න ගානට හිටපන්. වෙලාව ආවම මම කියන්නම්. උන් වහන්සේ හොඳින් ඉන්නවා.. කට පරිස්සං කර ගනින්…”
ඔය අතර වාරෙ ලොකු හාමුදුරුවෝ හදිසියේම තද බල ලෙස රෝගාතුර උනා. සමහර විට වැරදීමකින් හෝ කිරි බණ්ඩා අතින් උන් වහන්සේගේ ගිලන්පස එකට කබර තෙල් බින්දුවක් , දෙකක් වැටුනද කියන්න බෑ.
ඇමරිකාවේ නිව්යෝර්ක් හි ලංකාරාමයේදී සීලානන්ද හිමියන්ට මුණ ගැහුනා නිමල් තිලකරත්න කියල හරි හොඳ මහත්තයෙක්.
” මහත්තයෝ.. මට උපකාරයක් අවශ්‍යයි.. මට මගේ පවුල ගොඩ ගන්ට ඕනෑ. මගේ අම්ම දුක විඳිනව. කසාද බඳින වයසේ අක්කල තුන් දෙනෙක් ඉන්නව. ඒ අය දුක් විඳිද්දී මට තනියම සසරෙන් එතෙර වෙන්න බෑ… මං සිවුරු අරිනවා… මට රස්සාවක් කරන්න ඕන..”
” මං ඒක අනුමත කරන්නේ නම් නෑ.. ඒත් මම උදවු කරන්නම්.. මට තේරෙනව…. මම නවතින්න තැනක් හොයල දෙන්නම්.. මම දන්න ඉරාන කාරයෙකුගේ ලිකර් ෂොප් එකක රස්සාවක් තියෙනවා. සුමාන දෙකක් විතර පුරුදු වෙන්න වෙයි.”
සීලානන්ද හිමියෝ අඳනය , සිවුර ඇඳ උඩ දිග ඇරල , අතින් රැලි පිරි මැදල පොතක් වගේ ලස්සනට නමල.. නළල උඩ තියා ගත්තා. ඊට පස්සෙ ඇඬුම් බරව ආයෙත් එය සිඹ නිමල් තිලකරත්න මහත්තයෙගෙ අල්මාරියේ පැත්තක තැන්පත් කළා..
“මෙහේ උන්ට නම් ගානක් නෑ. අපේ මිනිස්සුන්ගෙ හැටි දන්නවනේ …? සිවුරේ හිටි කෙනෙක් කියල දැනගත්තොත් සැලකිල්ල අඩුවෙයි. මේ රහස මගෙන් පිට වෙන්නේ නෑ. ටිකක් ඔය පිළිවෙළ වෙනස් කරන්න. හැමෝටම නෝනා.. මහත්තයා.. කියන්න එපා. නම කියල කතා කරන්න.. ටික දවසක් යනකොට සේරම හරි යයි”
තරමක් කලබල සහිත වීදියක කෙළවරේ ප්‍රේමක්කගෙ ගෙදර තිබුනේ. එහේ හිටියේ එයයි , එයාගෙ මහත්තයයි.. එකම දුව ශ්‍රියානියි , තව බෝඩිම් කාරයෙකුයි.. ගෙදර පිටින් නම් එතරම් ආටෝප නැති උනාට ඇතුළ හොඳයි, සායි බාබා අදහන බෞද්ධයන්. . ඒ තමයි සිරිමල්ගෙ නවාතැන.
ගෙදර හැමෝම වැඩට ගියා. එහෙමත් දවසක තමයි කට්ටිය එකට මුණ ගැහෙන්නෙ. කෙනෙක් රෑ වැඩ. දවල්ට නිදි. දවල් වැඩ අය රෑට නිදි. සෙනසුරාදා – ඉරිද කියලවත් වෙනසක් නෑ.
සිරිමල් දවස් පහක් වැඩ කළා. කොමියුනිටි කොලේජ් එකට බැඳිල ඉංග්‍රීසි හා නර්සිං කෝස් එකකුත් කළා . නර්ස්ලට මෙහෙ හොඳට ගෙවනවා.
ප්‍රේමක්කගෙ හිත ඉක්මණටම සිරිමල් කෙරෙහි පැහැදුනා.. එයාගේ සන්සුන් ගති පැවතුම් නිසා.
”මං සිරිමල් ගෙන් අහන්නමයි හිටියෙ.. මං හොඳ තැන්පත් කෙනෙක් හොයනව අපේ දුවට.. සිරිමල් කැමති නම්.. ඔයා ගේ ගොඩක් ප්‍රශ්න විසඳෙයි. අවුරුද්දක් ඇතුළත ග්‍රීන් කාඩ් හදා ගන්න පුළුවන්. ”
සාලෙ පරණ පින්තූරයක් එල්ලල තිබුණ . ඒ වප් මගුල. එදා තමා බමුණන් කාල වාක්‍ය කීවේ සුදොවුන් රජතුමාට..” ඔබේ පුතා ගිහි ගෙයි හිටියොත් සක්විති රජ වෙයි.. මහණ වුනොත් බුදු වෙයි” කියල
අනාරාධනාත්මකවම තම දෙපතුළ ළඟට එන මේ වාසනාව කුමක්දැයි සිරිමල් විපිළිසර උනා.
ඉතා සුළු පිරිසකගේ සහභාගිත්වයෙන් සිරිමල් – ශ්‍රියානි විවා මඟුල සිදු උනා. ශ්‍රියානි නමට තිබූ අපාර්ට්මන්ට් එකකකට නව යුවළ පදිංචියට ගියා.
රස්නෙ කාලවල් , ශීත කාලවල් කීපයක්ම ගෙවී ඉවර උනා.
සිරිමල් නමට ලංකාවෙන් ලිපියක්. එවා තිබුණේ පන්සලේ කිරිබණ්ඩා මාමා.
තෙරුවන් බෙලෙන් සැප ලැබේවා,
පොඩි හාමුදුරුවන් වෙත ඉතා හදිසියෙන්ය , ලොකු හාමුදුරුවෝ හදිසියේ අපවත් උනා. උත්තරානන්ද හාමුදුරුවොත් ආ ගිය අතක් නෑ. වහාම පැමිණ පන්සලේ බාරකාරත්වය ගන්න.
මේ වගට හිතයිසී , කිරි බණ්ඩා….
”මිස්ටර් තිලකරත්න… මම අර දවසක් අරන් තිබ්බ ඇඳුම් පාර්සලේ තවම තියෙනවද ?”
“අර මොකෝ.. ආයෙම ගිහිගේ එපා වෙලාද ?”
” නෑ මම ලංකාවට යනව. ආ විදියටම යන්න ඕන. නැත්නම් ප්‍රශ්න ගොඩයි”
”ඔයා ඉක්මණටම ආපහු එනව නේද ? මටත් එන්න තිබුන… ඒත් දැන්මම දුර ගමන් හොඳ නෑ”
චන්න ඇමතිය , කන්තක අසුත් සමඟ එළියේ බලන් ඉන්නව. හඳ ලොකුවට රවුමට පායල තිබුන. යශෝධරා , අළුත උපන් කුමරා තුරුල් කර ගෙන නිදි.. එහෙම පින්තූරෙකුත් සාලෙ එල්ලල තිබුන.
” නෑ… එහෙම නං මම ගමන කල් දානව……” සිරිමල් තීරණාත්මකව කිව්ව.
ඉවරයි.
යතාර්තවාදියා 