ගොඩයා උදෙන්ම හැරියට් වැඩ කරන තැන හොයා ගෙන ගියා. වීදුරු කාමරයේ සිටි හැරියට් දුර තියාම ගොඩයා හැඳිනගෙන අතවනා නැවත බිම බලා ගෙන වැඩෙහි නිරත උනා. ගොඩයා නිය පිටින් ජනේලයට පොඩි තට්ටුවක් දැම්මා.
” Are you looking for me ?” වගේ බැල්මකින් හැරියට් හිස ඔසවා බලා ප්‍රශ්නාර්තයක් සමඟ කාමරයෙන් එළියට ආවා.
” ගුඩ් මෝනින්ග් මිස් හැරියට්.. ඊයේ චෙක් කරල දාල ගිය ටිකට් එක මම නිකමට වගේ චෙක් කලා. ඉලක්කම් 5 න් 5 ම තියෙනවා. ඔයාට තමා ජැක්පොට් එක. මේකයි වෙලා තියෙන්නේ ස්කෑනර් එක හිර වෙලා.. මෙන්න ටිකට් එක”
හැරියට් මූණ කළු කර ගෙන ඉද්ද ගැහුවා වගේ එක එල්ලේ ගොඩයා දිහා බලා ගෙන හිටියා.
ඒ බැල්මේ තිබුණේ;
උඹ එහෙනම් මීට කලිනුත් මගේ ටිකට් චෙක් කරලා ඒවට දිනුම් තිබුණ නම් අර ගන්න ඇති, නැත්නම්,
චඃ.. තව ටිකෙන් මට ලැබෙන්න තිබුණු වාසනාව මේ යකා ගන්නව; නැත්නම්,
මූ වගේ ගොන් හරකෙක්; එහෙමත් නැත්නම් මේ මිනිහ නම් අදහන්න වටින මිනිහෙක් කියන එකද කියල හරි හැටි තේරුම් ගන්න බැරුව , ඒ බැල්මට හසු නොවී ගොඩයා බිම බලා ගත්තා. ගොඩයගේ දෙතොල් වෙවුලුවා.
” මම යනවා. මිස් හැරියට්. මට වැඩට යන්න තියෙනවා”
” පොඩ්ඩක් ඉන්න .. මම ගිහින් දාන්නම්”
හැරියට් , ගොඩයා වැඩ කරන 7 ඉලෙවන් එකට එයාගේ වාහනෙන්ම එක්ක ගියා. ගියා කෙළින්ම මැනේජර්ගෙ කාමරේට. මැනේජර් ජග්දීප් සින්ග් යම් වැඩක නිරත වෙලා හිටියා. මොනවාදෝ එයා එක්ක කුටු කුටු ගෑවා. යන්න ගියා.
ජග්දීප් සින්ග් ගොඩයාට කතා කලා.
” උඹ කළ වැඩේ හොඳයි. මෙතන වැඩ ටික හොඳට ඉගෙන ගනින්.. මම ළඟදී තව ස්ටෝර් එකක් ගන්නවා.
මම උඹව එතන මැනෙජර් හැටියට දාන්නම්. මම උඹේ පඩියත් ඩොලර් එකකින් වැඩි කළා”
( ගොඩයට ලැබුණේ පැයකට ඩොලර් 6.00 යි. ඊ ළඟ පඩිය හැදෙන්නේ පැයකට 7.00 ගානේ )
ගොඩයා ඕෆ් වෙන්නේ හවස 4.00 ට. ඒ වෙලාවටම හැරියට් ආවා. සමර් එක පටන් ගෙන… හතරටත් මද්දහන වගේ වගේ අව්ව සැර.
” මම උඹව ගිහිල්ල දාන්නම් ඉන්න තැනට. මේ අව්වේ කොහොම පයින් යන්නද ?”
ගොඩයා වාහනයට ගොඩ උනා. කවුරුවත් කතා කළේ නැහැ. වචන හිර වෙලා. ගොඩයා බලන් හිටියා හැරියට් දැන් කතා කරයි.. දැන් කතා කරයි කියල.. ගේ ළඟටත් ආවා.
” මොනවා..හ් මේකද උඹේ ගේ ?”
ඇන්ඩෲ සහ පුසුඹා මල්ලි මිදුලේ කාර් එක හෝදනවා. ඇන්ඩෲ ඇඳල හිටියේ රතු ලොකු මල් තියෙන බාච්චු කොට කළිසමක්. එයා ගේ ලය පේශි වයසක කාන්තාවකගේ වගේ එල්ලා වැටුනා. පුසුඹා මල්ලි හිරට හිරේ කෙටි ජංගියක් වගේ එකක් ඇඳන් රබර් හෝස් එකෙන් වතුර විද්දා. ඇන්ඩෲ ගෙ ඇඟට. එයා ලොඹු හිනාවක් දැම්මා
හා… හා. හා.. කියල. හරියට අළුත බැඳපු ජෝඩුවක් වගේ. නොදකින් විතරක්.
” ඇන්ඩෲ මහත්තය බලා ගන්නේ මගෙ ඥාතියෙක්. අපි දෙන්න මේ ගේ පිටි පස්සෙ කාමරේක ඉන්නේ”
හැරියට් ගොඩයට ලොකු හග් එකක් දීල… ” මම හරියට හවස 7.00 ට එනවා. හොඳට ලෑස්ති වෙලා හිටපන්.. අපි හොඳ රෙස්ටොරන්ට් එකකට ඩිනර් එකට යනවා” කියා ගෙන යන්න ගියා.
පුසුඹ මල්ලි මේ සේරම බලා ගෙන.
” අම්මට සිරි.. කවුද යකෝ ඒ ? නෑකි ගෑනියෙක් නේද ?”
” නාකි උනත් ගෑණියක්නේ මල්ලී..” ගොඩයා එයාගෙ ප්‍රතම ප්‍රහාරය එල්ල කළා.
යුද්ධ කරන්න සල්ලි ඕන. දැන් ගොඩයට සල්ලි තියෙනව.
“මිස් හැරියට් කැමති දෙයක් ඕඩර් කරන්න.” ගොඩයා කියන්නේ අමුම අමු ගොඩයෙක්. නොදන්න කෑම ඕඩර් කරල කා ගන්න බැරුව බඩගින්නේ ඉන්නෙ මොකටද.. මම එයා කන විදිය බලා ගෙන කනව..ගොඩය හිතුව.
” මම හෙට ටිකට් එක එක්ස්ප්‍රස් මේල් එකේ යවනව. සති දෙකකින් මට චෙක් එක ලැබෙයි. මේක ලොකු ගණනක්. මගෙ පොඩි පොඩි ණය වගයක් තියෙනවා. ඒ ටික ගෙවල දාන්න ඕන. පල්ලියට ටිකක් දෙනවා. මම ඔයාට ඩොලර් 5000 ක් දෙනවා”
” 5000 ක් …?”
“ඇයි මදිද ?”
” නෑ.. මට සතයක්වත් එපා. මේ මිස් හැරියට්ගෙ වාසනාව. අනුන්ගෙ සල්ලි වලට ආස වෙන්න එපා කියල අපේ ආගමේ කියල තියෙනවා”
මිස් හැරියට් ඇස් පිල්ලන් ගහන්නෙ නැතුව බලන් හිටියා. ගොඩයට හොඳටම උවමණාව තිබුණා අර ” අටුවේ වී ” ගැන මෙයාට කියල දෙන්න. ඒත් ගොඩයට ඒක කියල දෙන්න තරම් හොඳ ඉංග්‍රීසි දැනුමක් තිබුණේ නැහැ. ඇරත් මේ ගෑණි අටුවක් දැල ඇති එකක්යැ. අටුවට ඉංග්‍රීසියෙන් මොකක්ද කියන්නේ ?
“මගේ මැනේජර් මට පඩි වැඩි කළා. මට ඒ ඇති.”
” උඹ නම් පුදුම මිනිහෙක්”
” මිස් හැරියට්….”
” ඇයි මොකද ?”
” පුළුවන් නම් මට මේ උදව්ව කරන්න. ඒකට යන වියදම් මම ගෙවන්නම්.. මට පේපර්ස් නැහැ. මට මෙහේ දිගටම ඉන්න විදිහක් හදල දෙන්න”
” හරි ලබන සතියේ දවසක වරෙන් යන්න මාත් එක්ක. මම දන්න immigration lawyer කෙනෙක් ඉන්නවා.. හැබැයි ප්‍රොසෙස් එකට අවුරුද්දක් විතර යයි”
” බොහොම ස්තූතියි.. ඒ හොඳටම ඇති” හැරියට් රෑ 10.00 ට විතර ගොඩයා ගෙනත් ගේ ළඟ බැස්සුවා.
ගොඩයා ඇවිද ගියේ යුද්ධයක් දිනූ සෙන්පතියෙක් වගේ.. සුදු අසුන් යෙදූ රතයක. වෙනදා හෙමින් සීරුවේ දොර අරින ගොඩයා ” ක්‍රාස්” කියල දොර ඇරල ” දඩාස්” ගාල දොර වහල ගෙට ගියා.
” මිහිරැති වසන්ත කාලේ – ඇයි ඔබ මෙතෙක් නො ආවේ ..” ගීතයද මුමුණමින් ඒ ඇඳුම් පිටින්ම ඇඳට වැටුනා.
( මතු සම්බන්ධයි )
Advertisements
සියළුම ප්‍රතිචාර වලට ස්තූතියි.
ලස්සන කතාවක් , මම මුල ඉදලම කියවන්නෙක්. දිගටම ලියන්න .
සත්‍ය අත්දැකීමක් වගේ, බොහොම රසවත්. කමෙන්ට් කරන්ඩ බැරි උනත් මුල ඉදන්ම කියෙව්වා..
කතාව දිගටම කියෙව්වා. කම්මැලි කමක් නැතිව කියවගෙන යන්න පුළුවන් විදිහට ලියල තියෙනවා.
කතාවේ පරිසරය එහෙම නම් අපිට ආගන්තුකයි. එහෙම උනත් දිගටම ලියාගෙන යන්න. අපි නිසැකවම කියවනවා.
ලසන්ත
බොහොම ස්තූතියි