රට ගිය ගොඩයාගේ කතාව – 2

” මල්ලී ඉතින් මොකද්ද එහේ කරන රස්සාව ?”
ගොඩයාට පුසුඹ ගහන මල්ලී පෙනෙන්නේ තමන් දිව්‍ය ලෝකයට කැඳවා ගෙන යාමට ආ මාතලී දිව්‍යපුත්‍රයා වාගේය.

” මම එහේ රස්සා දෙකක් කරනවා. මගේ මේන් ජොබ් එක ඇවිල්ල… ඇන්ඩෲ මල්හොලන්ඩ්.. මිනිහ මාර සල්ලිකාරයා. මිනිහ කොම්පණි කීපයක අයිතිකාරයා. දැන් වයසයි. මම තමා එයාගෙ ප්‍රයිවට් සෙකට්‍රි.. මට දරුවෙකුට වාගෙ තමා සලකන්නෙ”
” මොනවද ඉතින් මල්ලිට තියෙන රාජකාරි?” ගොඩයා ගොන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා.
” දන්නෙ නැද්ද ප්‍රයිවට් සෙකට්‍රි උනාම තියෙන වැඩ. උදෙන්ම එයාගෙ මේල් එක චෙක් කරනව. බිල් ගෙවනව. බැංකුවට යනව. ඊ මේල් චෙක් කරනව. ඒවට උත්තර යවනව. ෆෝන් එකට ආන්සර් කරනව.. තව.. මිනිහට තියෙනව ප්‍රයිවට් ජෙට් එකක්. තව ලක්ෂරි බෝට් එකක්. ඒවගෙ මේන්ටෙනන්ස් … වගේ දේවල්…”

“මිනිහ රට රටවලට ෆ්ලයි කරනව. මාත් එක්ක තමා නිතරම යන්නෙ. බිස්නස් ක්ලාස්.. සතියකට සැරයක් අපි ලොකු හෝටලයකට රෑ කෑමට යනව.”

” මටත් බැරිද ආවොත් ඒ වගේ රස්සාවක් කරන්න?”
පුසුඹ ගහන මල්ලී ගොඩයාගේ කේශාන්තයේ සිට පාදයේ සුළඟිල්ලාන්තය දක්වා බැල්මක් දාල කෝචොක් එකට වගේ හිනා වෙලා මෙහෙම කිව්වා.
” අයියට ඒව කරන්න අඩු තරමෙ අවුරුදු 5 ක් වත් යයි.. අනික ඒ වගේ රස්සාවකට හොඳ පර්සනැලිටි එකක් තියෙන්න ඕන”
ගොඩයට ගොඩාක් දුක හිතුනා. ඔය කියන විදියේ පර්සනැලිටියක් තමා ළඟ නැද්ද කියල හිතුනා. මලලසේකර ශබ්දකෝෂයට අනුව පර්සනැලිටි එක කියන්නේ බාහිර පෙනුම විතරක් නෙවි.

” පුක තමා”.. ගොඩයා තමාටම කියා ගත්තා. හරියටම හරි. පුක තමා පර්සනැලිටි එක කියන්නේ. පුසුඹ මල්ලි ඇවිද්දේ පුක පස්සට දාගෙන. පුකේ මොනව හරි හිර වෙලා වගේ.

ගොඩයා බාත් රූම් එකේ දොර වහගෙන තමා ගේ පස්සා පැත්ත ටිකක් පරීක්සා කළා. අවාසනාවට ගොඩයගේ බාත් රූම් එකේ කණ්ණාඩිය සරුවාංගෙම පෙනෙන ජාතියේ එකක් නෙවි. ගොඩයා රෙදි හෝදන ප්ලාස්ටික් බේසම අනික් පැත්ත හරවලා.. ඒ උඩට නැගලා ආයෙම බැලුවා.
ගොඩයට තිබුණේ ලෑටි පුකක්. හෙවත් පැතලි පස්සා පැත්තක්. ඒත් ගොඩයා කලබල උනේ නැහැ.

Every problem has a solution.

පිටකොටුවට ගිය ගොඩයා මිළදී ගත්තා ලොකු ලෙදර් වොලට් දෙකක්. දා ගත්තා කලිසමේ පස්සා සාක්කු දෙකේ. අම්මට සිරි. ඔය තියෙන්නේ මගේ පර්සනැලිටි එක.
********************************************************
” ඉතින් මල්ලී.. එහේ බඩු එහෙම කොහොමද ?”
” බඩුද ? බඩු වැහි වැහැලා..”
(ගොඩයා ඇහුවේ කන-බොන-අඳින-පළඳින බඩුවල මිළ ගණන්)

” ඉරිදාවක වෙනිස් බීච් එකට ගියොත් පිස්සු හැදෙයි. 90% ක් හෙළුවෙන් ඉන්නේ. කෝකට ගහනවද කියල හිතා ගන්න බෑ. අපි වගේ අයට උන් පැනල දෙන්නේ.. අපිත් ඉතින් ෆෝවර්ඩ් විදියට ඉන්න ඕන”
ගොඩයා හිතුවා අපරාදෙ මූට මල්ලි කිව්වේ කියල. මූ වැලේ වැල් නැතුව ඉන්න මා එක්ක මගුල් කතා කරනව.

පුසුඹ මල්ලී එයාගේ ඩොලර්වල උණුසුම දුප්පත් නෑයින්ට පෙන්නල සුමාන දෙකකට විතර පස්සෙ ආපහු ගියා.

පාදුක්කෙ හාමුදුරුවොම හදා දීපු නැකතට ගොඩයා දකුණු පය ඉස්සරහට තියල කොල්ලුපිටියේ ඇමරිකන් එම්බසිය බලා පිටත් උනා. කිට්-බිට් ගහල.. මගුල් දවසේ ඇන්ද කිට් එක. කිසි දෙයක් වෙලා නෑ ඒකට. වෙනසකට පෙනුනේ පිම්බිච්ච පස්ස පැත්ත විතරයි.

වීසා නිකුත් කළ ඇමරිකන් ජාතිකයා තරුණ පහේ හාදයෙක්. ඌ අහපු ගොඩාක් දේවල් ගොඩයාට තේරුණේ නැහැ. තේරුණා වගේ ගොන් හිනාවක් දාගෙන අහන් හිටියා. සමහර ප්‍රශ්න ඌම අහල ඌම උත්තරත් දෙන ජාතියේ ඒවා. ගොඩයා ලක් කාරයා. කතා බහක් නැතුවම අවුරුදු 5 කට සීල් එක ගහල දුන්නා.

ඌට හතර මහ නිධානය පහල වෙන්න ඕන. කෙළවර බුදුන් දැක නිවන් දකින්න ඕන.

ගොඩයා තනිවම හිනා වෙවී – තනියම කතා කර කර කොල්ලුපිටියේ ඉඳන් බම්බලපිටියට පයින් ගියා. කීප වතාවක් පය පැටලිල වැටෙන්නත් ගියා. වතාවක් ලයිට් කණුවක ඔලුව වදින්නත් ගියා.(පිස්සු මහත්තයෙක්- පාරෙ හිටි උන් එහෙම කියන්න ඇති.)

බස් එකේ කොන්දොස්තර ටිකට් එක දුන්නාම ගොඩයා තැන්ක් යූ කිව්වා. කොන්දා උඩ බිම බැලුවා. ( රට ඉඳල ආපු මහත්තයෙක්- කොන්දා එහෙම හිතන්න ඇති )

ගොඩයා ගෙදරට කිට්ටු වෙන කොටම දැක්කා ගොඩයගේ බිරිඳයි එයාගේ නංගියි මිදුලේ ඉන්නව. ගොඩයා දැක්කා විතරයි දෙන්නම ගේ ඇතුළට ගියා. මොන එකකට රස්සාවකුත් නැති එකෙක් පිළිගන්න පෙර ගමන් යනවද කියල අක්ක-නගාලා හිතන්න ඇති.

පට්ට බැල්ලි.. ජොබ් එක නැති උනා කියලා හොඳටම දැන දැනත් සුමානෙකට විතර පස්සෙ කෝල් කරල අහනව ” ගොඩය අයිය අද නිවාඩුද” කියල.

හිටපියව් .. මම පෙන්නන්නම් මේ ගොඩයා කවුද කියල !

මතු සම්බන්ධයි